مبارزه طلبی قرآن با اعجاز بیانی از دیدگاه بنت الشاطی

مسأله اعجاز قرآن از مباحث مهم علوم قرآن است؛ چرا که هرگاه خداوند بخواهد قدرت بی¬نهایت خود را به دیگران نشان¬دهد با وجود فرستادن فرستادگانش این کار را انجام-میدهد یا خود خداوند متعال مستقیماً این کار را انجام¬می¬دهد. یکی از نشانه¬های إعجاز قرآن این است که خلق خود را با قرآن به¬چالش¬می¬کشد و إعجاز قرآن عبارت است از ناتوان¬کردن خلق خدا توسط قرآن از انجام چیزی که به آن تحّدی¬نموده¬است. در این پژوهش با توجه به کتاب الإعجاز البیانی القرآن به ابعاد گوناگون إعجاز بیانی از نظر عایشه عبدالرحمن بنت الشاطی می¬پردازیم که ابعاد بیانی إعجاز قرآن¬کریم را تنها و مهم-ترین نوع إعجاز معرفی¬کرده که مورد اتفاق تمام دانشمندان است. إعجاز بیانی به جنبه-های لفظی و عبارات به¬کاررفته و ظرافت¬ها و نکته¬های بلاغی نظر دارد؛ اگرچه در این نکته¬ها و ظرافت¬ها، معنا و محتوا نقش اصلی را ایفا¬می¬کند. إعجاز بیانی دارای پنج بخش است. وی با بیان نمونه¬هایی از بلاغت قرآن نشانمی¬دهد که هیچ ترادفی در واژگان قرآن یافت نمی¬شود و جایگزینی برای کلمات قرآن وجودندارد. در نتیجه ما در این مقاله به این مطلب دستیافتیم که هر مفسری در راه آوردن همانند برای واژگان قرآن درمانده و ناتوان است.

کلیدواژهها: اعجاز بیانی، معجزه، فصاحت، بلاغت، تحّدی