بررسی و نقد انگاره معلّمان موهوم در اندیشۀ مستشرقان
دین اسلام و معجزه جاویدش قرآن کریم با توجه به تغییرات شگرفی که بر جهانبینی افراد گذارده است، از آغاز تاکنون، کانون توجه جهانیان بوده است؛ اگرچه اعجاز، تعبیری قرآنی نیست، اما در قرآن کریم بر معجزه بودن آن اشاراتی رفته است. برخی از معاندان رسول اکرم (ص)، آیات نازله قرآن کریم را سخنی بشری میدانستند و مدعی بودند که این سخنان بر پیامبر، توسط معلمانی املا شده است؛ اما در قرآن کریم، با تکیه بر الهیبودنِ این سخنان در آیاتی، آوردن مانند آنها ناممکن شمرده شده است؛ ناممکن بودنِ آوردن همانند قرآن، ریشه در عجز و ناتوانیِ همیشگی انسانها در ادوار تاریخی داشته و دارد. استفاده از منابع نه چندان موثق و تلاشهایی را که به هر عنوان مستشرقان در جهت شناخت اسلام و قرآنشناسی انجام دادهاند در بنیان دارای تناقضات تاریخی و تفاوت گاه ستبر در بینش و اندیشه مستشرقان و مسلمانان همراه داشته است. كلمات كليدي: قرآن کریم، اعجاز قرآن، پیامبر اکرم، معّلمان موهوم، خاورشناسان.