بررسی سیر تطور دانش اعجاز قرآن کریم با توجه به روندشناسی
اعجاز قرآنکریم، یکی از مسائلی است که طی قرنها فراز و فرودهایی از جهت میزان (کمّیت) و نوع و عمق پرداختن به آن (کیفیت) داشته و این تحولات پس از ایجاد این اصطلاح در ابتدای قرن چهارم هجری تاکنون ادامه دارد. با وجود تبیین نسبی روند تاریخی مورد اشاره در دانش اعجاز قرآن کریم، چگونگی این روند، در بستر زمان تاکنون بهطور دقیق، مورد توجه واقع نشده است. این مقاله با روش توصیفی- تحلیلی به صورت کتابخانهای و استفاده از برخی روشهای آماری، به بررسی تحولات کمّی و کیفی این دانش در بازههای زمانی مختلف و تغییرات آن که در «روندشناسی» مطرح است، توجه کرده و سعی نموده با توجه به شرایط و روند گذشته دانش، به آسیبشناسی سیر تطور آن پرداخته و نتایج و توصیههایی که برخی از آنها اجمالا در ادامه آمده ارائه شود تا بتواند چراغ راه این دانش بوده و حتیالامکان، نکات منفی را حذف و به نکات مثبت آن کمک کند: تبیین دقیق تعریف، فایده، کارکرد و روش دانش و تبلیغ فواید این تبیینها برای تثبيت و افزایش کمّی دانش اعجاز به همراه طرح مداوم مباحث مرتبط و تقویت بسامد آن در جامعه علمی؛ بازنگری مداوم مسائل مطرحشده در دانش و پرهیز جدی از «شعارزدگی» و «روزمرگی» به همراه تقویت گفتمان علمی مرتبط بهوسیلهی ارتباط درونی یا بیرونی میان غرب و شرق، اسلام و مستشرقان، اسلام و لائیسم و هر مکتب فکری قوی، اصیل و با چهارچوب جهت تقویت جریان کیفی دانش؛ تقویت ارتباط درونی همزمان با ارتباط بیرونی در ساختار دانش، میان دانشمندان در علوم گوناگون به همراه رصد و برنامهریزی و اصلاح براساس ملاحظات آماری و مقایسهای به صورت کمّی و کیفی همراه با توجه به دو دانش مهم جامعهشناسی معرفت و بررسی گفتمانهای رایج با نگاه روندشناسانه و استفاده مفید از روشهای سایر علوم و تعیین متولی قوی دغدغهمند و آیندهنگر و مستقل، با بودجهای کافی. كلمات كليدي: اعجاز قرآن کریم، علوم قرآنی، روندشناسی، آسیبشناسی اعجاز.