بررسی تطبیقی علل درونی خودنمایی از دیدگاه قرآن¬کریم و دانش روان¬شناسی

خودنمایی زنان در اجتماع مسأله¬ای است که پیامدهای ناگوار فردی و اجتماعی را به¬دنبال دارد. بدیهی است بررسی ریشهها و عوامل خودنمایی راه را برای ارائه راهکارهای برونرفت از این مساله هموار می¬سازد و مدیران آموزشی و فرهنگی کشور را با توجه به حجم هجمه¬ فرهنگی، توانمند¬می¬سازد. در این پژوهش که به اعتبار هدف، بنیادی و کاربردی و به اعتبار روش، توصیفی- تحلیلی است، عوامل درونی خودنمایی از دیدگاه قرآن¬کریم به عنوان کتاب جامع هدایت بشر و دانش روان‌شناسی به عنوان یکی از علوم مهم و مرتبط با زندگی اجتماعی انسان، بررسی و ارزیابی¬شدهاست. در زمینه¬ عوامل خودنمایی، دیدگاه¬ها و نظرات مختلفی بیان¬می¬شود. از منظر دانش روان‌شناسی، عواملی همچون اختلال خودنمایی (Exhibisionism)، اختلال شخصیت¬نمایشی (Histrionic personality disorder)، مقبولیت اجتماعی، احساس ناامنی، عقده حقارت و خودکم¬بینی از جمله عوامل خودنمایی محسوب¬می¬شوند. خداوند متعال در آیه¬ 33 سوره¬ احزاب، همسران پیامبر را به-عنوان الگوی زنان جامعه¬ اسلامی از تبرج که معادل واژه¬ی خودنمایی است، نهی¬کرده و ایشان را به استقرار و آرام¬گرفتن در بیوت و اطاعت از خدا و رسول، امر¬می¬کند. نکته اصلی در آیه¬ مذکور، نهی از تبرج جاهلیت اولی است که در¬واقع نشان¬می¬دهد قرآن¬کریم علت اصلی خودنمایی و تبرج را جهل، آن هم از نوع جاهلیت اولی می¬داند. بر اساس یافته¬های پژوهش حاضر، این جهل همان است که در مقابل معقولیت اخلاقی انسان قرار داشته و موجب بیتوجهی به قانون خدا و کتاب آسمانی وهمچنین فراموشی هویّت و اصالت جایگاه زن در خانواده و اجتماع می¬شود. کلیدواژه ها: خودنمایی، تبرج، قرآن¬کریم، روان‌شناسی، جاهلیت اولی.