لشگرکشی کیخسرو به آمریکای شمالی: تبیینی از شاهنامه به کمک قصص قرآن
عبارت محوری
حتی اذا بلغ بین السدین
بیان مطلب علمی
بر اساس مطالعات قصه ذوالقرنین و معارف اسلام و تواریخ اسلامی، الحمدلله مشخص شد که محل سد کجاست[۱] . بر اساس این نکته و دیگر شواهد، قومیت ذوالقرنین مشخص شد[۲] . سپس زبانش. سپس نامش[۳]. سپس با تجمیع این موارد و دانش جغرافیدانان مسلمان سده های اول، مصداق کیماک و دریای کیماک در شمالگان مشخص شد[۴] . در شاهنامه، در داستان لشگرکشی بزرگ کیخسرو ضد افراسیاب، به کیماک و دریای آن و دیگر نواحی جغرافیایی اشاره شده است. از تجمیع این موارد و شواهد، مشخص شد که اولا جغرافیای این داستان تا حد زیادی حقیقی (و غیر اسطوره ای) است. در ثانی، مسیر لشگرکشی بزرگ کیخسرو شامل عبور از اقیانوس و ورود به آمریکای شمالی هم بوده است. پس یک نکته مهم و پنهان از شاهنامه و شاهنامه پژوهی، به کمک مطالعات قصص قرآن (خصوصا اعتماد و تکیه به صدق اخبار قرآنی) کشف شد. این را می توان یک مصداق از اعجاز فاز سوم در زمینه مطالعات فرهنگی و تاریخی در زمینه شاهنامه به حساب آورد.
سرزمین کیمریان، اسکیتها و سرزمین و دریای کیماک
برخی پژوهشگران، شباهت مصداقی بین مردمان cimmerian در ادیسه هومر و مردمان Scythians در تاریخ هرودوت را ذکر کرده اند [۵].
جالب است که این مردمان را ایرانی تبار دانسته اند. هم واژه کیمر (از طریق کیمر، کومر و نهایتا کوم) و هم واژه اسکیت (از طریق اسکوتا)، از نظر ریشه شناسی در "پرتاب کردن و شلیک" Shoot ریشه دارند. سرزمین آنها در منابع رومی و یونانی، نواحی بین اوکراین در غرب آسیا تا منتهای مشرق آسیا در شمال چین را شامل میشده است. این سرزمین بعدها نام های مختلفی بر خود گرفت که از جمله آنها "سرزمین کیماک یا کیمِک" بود. در قرون بعد از میلاد، ساکنین این سرزمین آرام آرام از مردمان ایرانی تبار، به مردمان با تبار ژنتیکی دیگر (به دلیل مهاجرتها و تغییرات جمعیتی و ژئوپلتیک) تغییر یافت ولی بخش "کیم" در واژه های"کیمک و کیماک" باقی ماند. لذا وقتی در نقشه های قرون مختلف با نام "سرزمین کیمریان"، "سرزمین اسکیتها"، "اقیانوس اسکیتها"، "تنگه اسکیتها"، "خلیج اسکیتها"، "سرزمین کیماک"، "دریای کیماک" و "اقیانوس کیماک" روبرو می شویم، بایستی در نظر داشته باشیم که تقریبا با مجموعه واحد یا مرتبطی از مصادیق جغرافیایی روبرو هستیم که اسامی مختلفی در قرون مختلف به خود گرفته است.
لذا وقتی در نقشه های رومی کهن مربوط به حوالی 2000 سال پیش (مانند نقشه Karte Pomponius Mela) با نام اقیانوس اسکیتها و خلیج اسکیتها و تنگه اسکیتها در ماورای مسیر کناره های شرق آسیا (به سمت شمال، یعنی منتهای شمال شرق آسیا)، روبرو می شویم و سپس در برخی نقشه های دوران عثمانی و قاجار با نام اقیانوس کیماک و بحر کیماک و دریای کیماک در منتهای شمال شرق آسیا مواجه می شویم، می توانیم این دو نام جغرافیایی برای قرون مختلف را با هم تطبیق بدهیم. این تطبیق از این نظر مهم است که به ما اجازه می دهد بهتر بتوانیم نقشه های 2000 سال پیش را بفهمیم و تفسیر و تطبیق دهیم. لذا با لحاظ این نکته و همچنین محل قرارگیری سرزمین Seres (چین و فراتر از آن) و هند و تنگه مالای در نقشه های رومی باستان، نهایتا می توانیم به این نتیجه برسیم که آنچه در نقشه های رومی باستان (و قبل از آن) به عنوان Caspian Mare در منتهای شمال شرق آسیا رسم شده است (و جزئی از آن را با نام خلیج اسکیتها رسم نموده اند)، بایستی منظور از آن و مصداق آن، دریاهای منتهای شمال شرق آسیا (مابین شمال دریای ژاپن، دریای اخوتسک، بخش هایی از اقیانوس آرام شمالی، دریای برینگ، دریای چوکچی و خلیج آلاسکا) باشد. این امر از این جهت مهم است که محل دروازه ذوالقرنین (یا دروازه کاسپین در این نقشه های رومی) را بهتر و صحیح تر می توانیم مکان یابی بکنیم و آن را با دریای کاسپین متاخر (یعنی دریای واقع در شمال ایران فعلی) اشتباه نگیریم. والله اعلم.
نمادهای هخامنشی در آمریکا
حکومت هخامنشی دارای نمادهایی بود:
- عقاب بال گشوده
- مرد بالدار (نقش کوروش یا معروف به نقش فروهر)
- گل 12 پر(لوتوس)
- آرم کاویانی.
ردپای هر 4 مورد این موارد، در سرتاسر قاره آمریکا، در نمادهای دینی-حکومتی بومیان باستان مشاهده می شود.
از بومیان برینگ و آلاسکا (2500 سال پیش) تا بومیان دشتهای آمریکا از کلرادو تا می سی سی پی (بیش از 1200 سال پیش) تا مایاهای مکزیک (بین 2500 تا 1000 سال پیش) تا آزتکهای مکزیک (حوالی 800 تا 500 سال پیش) تا اینکاهای پرو تا شیلی (حوالی 600 تا 500 سال پیش).
یعنی شاید خاطره حضور یافتن و رسیدن دامنه فرهنگ متمدن و پیشرفته ایران در زمان حکومت کوروش ذوالقرنین در 2500 سال پیش در آمریکا نسل به نسل در خاطره فرهنگی-تمدنی و نمادهای بومیان و حکومتهایشان باقی مانده بوده است، والله اعلم.
منابع و پانویس
- ↑ http://fa.qelnet.com/wiki/%D9%85%DA%A9%D8%A7%D9%86_%D8%B3%D8%AF_%D8%B0%D9%88%D8%A7%D9%84%D9%82%D8%B1%D9%86%DB%8C%D9%86_%D8%B7%D8%A8%D9%82_%D8%A2%D8%AF%D8%B1%D8%B3_%D8%A7%D8%A8%D9%86_%D8%AE%D9%84%D8%AF%D9%88%D9%86
- ↑ http://fa.qelnet.com/wiki/%D9%82%D9%88%D9%85_%D8%B0%D9%88%D8%A7%D9%84%D9%82%D8%B1%D9%86%DB%8C%D9%86
- ↑ http://fa.qelnet.com/wiki/%D9%86%D8%A7%D9%85_%D8%B0%D9%88%D8%A7%D9%84%D9%82%D8%B1%D9%86%DB%8C%D9%86
- ↑ http://fa.qelnet.com/wiki/%D8%AA%D8%B7%D8%A8%DB%8C%D9%82_%D9%86%D9%82%D8%B4%D9%87_%D8%AC%D9%87%D8%A7%D9%86_%D8%A7%D8%A8%D9%86_%D8%AD%D9%88%D9%82%D9%84_%D8%A8%D8%A7_%D9%86%D9%82%D8%B4%D9%87_%DA%A9%D8%B1%D9%87_%D8%B2%D9%85%DB%8C%D9%86
- ↑ Asimov, Muchammed Sajfiddinoviĉ, and Clifford Edmund Bosworth, eds. History of civilizations of Central Asia. Vol. 4. Motilal Banarsidass Publ., 1992.