تعلیم و تربیت در قرآن و نهج البلاغه
تعلیم و تربیت در قرآن و نهج البلاغه به عنوان دو منبع غنی و معتبر اسلامی، نقش اساسی در شکلدهی به شخصیت فرد و جامعه ایفا میکند. این مقاله به بررسی اصول و مفاهیم کلیدی تعلیم و تربیت در این دو متن مقدس میپردازد. قرآن کریم با تأکید بر علمآموزی، تفکر و تعقل، انسان را به جستجوی حقیقت و شناخت عمیقتر از خود و جهان پیرامونش دعوت میکند. همچنین، نهج البلاغه با بیانات حکیمانه امام علی (ع) به اهمیت تربیت اخلاقی و اجتماعی اشاره دارد و بر لزوم پرورش فضایل انسانی تأکید میکند. این مقاله تلاش دارد تا با تحلیل آیات و خطبهها، روشهای تربیتی و تأثیرات آنها بر زندگی فردی و اجتماعی را مورد بررسی قرار دهد و نشان دهد که چگونه آموزههای اسلامی میتواند به بهبود کیفیت تعلیم و تربیت در جوامع معاصر کمک کند. کلمات کلیدی: تعلیم و تربیت، قرآن کریم، نهج البلاغه، تربیت اخلاقی.