معرفی روش تفسیری ساختار ریاضیوار متن قرآن
بیشتر تفاسیری که تاکنون نگاشته شدهاند، وابستگی زیادی به روایات دارند. در دوران کنونی، با هدف پاسخگویی به شبهات پیشروی قرآن، روی آوردن به متن قرآن برای فهم دشواریهای آن، افزایش چشمگیری یافته است. با این همه، تاکنون روشی برای فهم روشمند قرآن که برای بیشتر قرآنپژوهان پذیرفتنی باشد، معرفی نشده است. فرضیه مقاله آن است که اگر به متن قرآن، همچون یک ساختار بسیار دقیق مانند ساختارهای ریاضی، نگریسته شود، میتوان با اصول چهاردهگانه این مقاله، فهم قرآن را روشمند نموده و به بسیاری از شبهات پیشروی آن، پاسخی شایسته داد. شاهد بر این مدعا، مقالاتی است که با این روش تفسیری نگاشته شده و در همایشها و نشریات علمی پذیرفته یا منتشرشدهاند. در این نوشتار، فرآیند این روش تفسیری و اصول چهاردهگانهای که نگارنده برای فهم قرآن به آنها پایبند است، همراه با برهانی کوتاه بر درستی آنها، خواهد آمد. گفتنی است این اصول از خود قرآن گرفته شدهاند و برخی از آنها جای گفتگوی دانشورانه قرآنپژوهان است؛ پیرامون درستی برخی دیگر نیز، گفتگوی چندانی وجود ندارد؛ ولی، همگی این اصول با هم، به عنوان مبانی یک روش تفسیری، در جایی گفتهنشده و یک نظریه نوین به شمار میآید. این روش تفسیری که آمیزهای از شیوههای دیرین فهم قرآن، همچون تفسیر موضوعی و تفسیر قرآن با قرآن، و شیوه نوین هرمنوتیک است، شیوهای فرارشتهای برای روشمند نمودن فهم قرآن است که ساختار ریاضیوار متن قرآن نامیده شده است. كلمات كليدي: اصول تفسیر قرآن، روشمند نمودن فهم قرآن، ساختار ریاضیوار متن قرآن، فراعصری بودن، نظم شبکهای.