تدوین بسته زوج¬درمانی مبتنی بر آموزههای اسلامی و بررسی تأثیر آن بر رضایت زناشویی زوجهای مرکز مشاوره نجوای آرامش شهر اصفهان
هدف این پژوهش بررسی اثربخشی بسته تدوینیافته زوج¬درمانی مبتنی بر آموزههای اسلامی بر رضایت زناشویی بود. روش پژوهش بر اساس هدف مورد¬نظر، از نوع تحقیقات نیمه¬¬تجربی از نوع پیشآزمون و پسآزمون با گروه کنترل است و جامعه مورد مطالعه شامل زوجهای مراجعه¬کننده به مرکز مشاوره نجوای آرامش شهر اصفهان در سال 1398 بوده¬ است. روش نمونهگیری در این پژوهش در دسترس، شامل 30 زوج بوده که به مرکز مشاوره نجوای آرامش اصفهان مراجعه¬کردهاند و به صورت تصادفی در دو گروه آزمایش (15 زوج) و گروه کنترل (15 زوج) جایگزین¬شده¬اند. متغیر وابسته در این پژوهش، رضایت زناشویی و متغیر مستقل زوج¬درمانی مبتنی بر آموزههای¬ اسلامی است که در 10 جلسه 90 دقیقهای تنظیم و بر گروه آزمایش اجرا¬شد و گروه کنترل هیچ نوع درمانی دریافت¬نکردند. ابزار ارزیابی در این پژوهش، پرسش¬نامه رضایت¬ زناشویی انریچ فرم 47 سوالی بود. دادهها از طریق آمار توصیفی (میانگین، واریانس، انحراف استاندارد) و آمار استنباطی (تحلیل کواریانس) تجزیه و تحلیل¬شد. نتایج به¬دست¬آمده نشان¬داد که زوج درمانی مبتنی بر آموزههای اسلامی بر تعدادی از ابعاد رضایت زناشویی زوجین در سطح معنیدار (05/0>p) تأثیر داشته و بر چند مورد از ابعاد اثر بخشی نداشتهاست. آموزش زوج درمانی اسلامی بر ابعاد پاسخ قراردادی، رضایت زناشویی، موضوعات شخصیتی، ارتباط زناشویی، حل تعارض، روابط جنسی و جهتگیری مذهبی اثربخش بودهاست؛ اما این رویکرد درمانی نتوانسته بر ابعاد مدیریت مالی، فعالیت¬های اوقات فراغت، فرزندان، ارتباط فامیلی و نقشهای برابری زن و مرد اثربخش باشد (05/0<p). با توجه به نتایج بهدستآمده از تجزیه و تحلیل دادهها، فرضیه پژوهش مبنی بر اثر بخشی آموزش و اجرای زوج درمانی مبتنی بر آموزههای اسلامی بر رضایت زناشویی تأیید¬میشود.
کلیدواژهها: رضایت زناشویی، آموزههای اسلامی، زوج¬درمانی.