اعجاز واژگانی در گذر زمان

واژه، پديده‌اى است كه در هنر گفتارى در سبك قرآن مشاركت دارد و به معناى ماده‌اى است كه متن از آن شكل مى‌گيرد و طبق تقسيم‌بندى نحويان شامل اسم و فعل و حرف مى‌گردد. بخشی از اعجاز بیانی- بلاغی قرآن با زیبایی‌آفرینی توسط واژگان صورت می‌گیرد که تحت عنوان اعجاز واژگانی بررسی می‌شود. مراد از زيبایی واژه، زيبايى واقعى است؛ زيرا اسباب و علل روشنى دارد و بر امور جزئى واژگان تكيه مى‌نمايد و به بخش‌های مختلف دیداری و شنیداری تقسیم می‌شود. پژوهش حاضر در صدد بررسی این امر است که اعجاز واژگانی از چه تاریخی محل بحث اندیشمندان شده‌ است؟ در پاسخ به این سوال به نظر می‌رسد تا قرن چهارم به‌دلیل منازعات کلامی و لزوم اثبات اعجاز، مباحث اعجاز به صورت عمده پیرامون اثبات اعجاز و منازعات کلامی متمرکز بود. از قرن پنجم به بعد، اعجاز بیانی و بخش عمده‌ای از آن به صورت اعجاز واژگانی توسط اندیشمندان اعجاز، مورد بررسی قرار گرفت و اکنون اعجاز واژگانی از جنبه‌های مختلف بررسی می‌شود. كلمات كليدي: اعجاز، اعجاز بیانی، اعجاز واژگانی.