اعجاز بلاغی قرآن در مفهوم‌سازی انتزاعیات ذهنی به‌وسیله استعاره‌های مفهومی (مطالعه موردی: داستان حضرت ‌موسی)

قرآن ‌کریم، کلام اعجازآمیز خدای والاست و معجزه بودن آن وجوه مختلفی دارد که مهم‌ترین آن‌ها، اعجاز بلاغی این کتاب آسمانی است. در این میان، استعاره‌مفهومی، فرایندی زبانی است و در نگرش زبان‌‌شناختی جدید، مرتبط با حوزه اندیشه و عمل انسان‌ و به‌دنبال انتقال مفاهیم انتزاعی ذهنی، در قالب معانی ملموس در زندگی روزمره اوست و قرآن کریم نیز، از استعاره‌مفهومی برای انتقال مفاهیم انتزاعی استفاده کرده‌ است، به‌خصوص در آیات قصص و به‌ویژه در داستان پُرتکرار حضرت ‌موسی(ع). مسئله اصلی در این مقاله، واکاوی اعجاز بلاغی قرآن در مفهوم‌سازی انتزاعیات ذهنی به‌وسیله استعاره‎‌های مفهومی در داستان حضرت ‌موسی(ع) با روش تحلیلی-توصیفی و به هدف فهم دقیق مفاهیم انتزاعی در داستان‌های قرآنی است. بر اساس یافته‌های تحقیق، در داستان حضرت ‌موسی(ع) «استعاره‌‌مفهومی جهتی» به هدف مفهوم‌سازی «تسلط» و «خیر و برکت» به‌کار رفته ‌است. همچنین «استعاره‌مفهومی وجودی» مفاهیمی ذهنی مانند «محبت»، «رحمت» و «نعمت‎های الهی» را مفهوم‎سازی می‌کند. «استعاره‌مفهومی ساختاری» نیز برای مفهوم‌سازی «غفلت انسان از آخرت» یا «مشکلات زندگی دنیا» و... به‌کار رفته‌ است. کلمات کلیدی: اعجاز بلاغی قرآن، استعاره‌مفهومی، داستان حضرت موسی(ع)، زبانشناسی شناختی.