صفات تکراری آخر آیات و تشابه الاطرف

لَّا تُدْرِكُهُ ٱلْأَبْصَٰرُ وَهُوَ يُدْرِكُ ٱلْأَبْصَٰرَ وَهُوَ ٱللَّطِيفُ ٱلْخَبِيرُ

چشمها او را نمی‌بینند؛ ولی او همه چشمها را می‌بیند؛ و او بخشنده (انواع نعمتها، و با خبر از دقایق موجودات،) و آگاه (از همه) چیز است.

آیه 103 سوره انعام

عبارت محوری

لَّا تُدْرِكُهُ ٱلْأَبْصَٰرُ وَهُوَ يُدْرِكُ ٱلْأَبْصَٰرَ وَهُوَ ٱللَّطِيفُ ٱلْخَبِيرُ

پرسش

آیا ارتباطی میان صفات تکراری انتهای آیات قرآن که بگونه ای سبک منحصر به فرد این کتاب الهی محسوب میشود و محتوای ابتدایی آیه وجود دارد؟ بعنوان مثال در این آیه صفت «لطیف» با «لا تدرکه الابصار» تناظر دارد و صفت «خبیر» با «و هو یدرک الابصار». چنین چیزی در دانش بلاغت با عنوان «تشابه الاصراف» شناخته میشود و اگر بتوان این ارتباط را در آیات قرآن به شکل غالبی نشان داد، نقش بسزایی در تکمیل معنای آیات خواهد داشت.