حرکت وضعی و حرکت انتقالی زمین در قرآن کریم

ثُمَّ ٱسْتَوَىٰٓ إِلَى ٱلسَّمَآءِ وَهِىَ دُخَانٌ فَقَالَ لَهَا وَلِلْأَرْضِ ٱئْتِيَا طَوْعًا أَوْ كَرْهًا قَالَتَآ أَتَيْنَا طَآئِعِينَ

سپس به آفرینش آسمان پرداخت، در حالی که بصورت دود بود؛ به آن و به زمین دستور داد: «به وجود آیید (و شکل گیرید)، خواه از روی اطاعت و خواه اکراه!» آنها گفتند: «ما از روی طاعت می‌آییم (و شکل می‌گیریم)!»

آیه 11 سوره فصلت

عبارت محوری

قالتا اتینا طائعین

بیان مطلب علمی

هم حرکت وضعی و هم حرکت انتقالی زمین، نتیجه تاثیر نیروی جاذبه است. اگر نیروی جاذبه نبود، ابری (=دخان) ساکن از مواد پیش سیاره ای، به جای این منظومه منظم و دقیق، قرار می داشت و هیچ سیاره ای نه به دور خود و نه به دور خورشید، نمی چرخید.

طائع به معنای تابع است. "اتینا طائعین" دلالت دارد بر حرکتی که تابع یک امر بیرونی است. این را می توان توصیفی دقیق از "حرکت تابع نیروی جاذبه" دانست، والله اعلم.

پس دخان تشکیل دهنده قرص پیش سیاره ای منظومه شمسی، که حاوی مواد متشکله زمین (ارض) و مواد متشکله خورشید و دیگر سیارات (سماء) بود، به دستور تکوین الهی در حرکت درآمد و این حرکت، حرکتی تابع نیروی جاذبه و نه تابع اینرسی های قبلی (‌کرها) بود. حاصل این حرکت، شکل گیری گردابهایی از مواد بود که به شکل گیری سیستم منظومه شمسی و حرکات وضعی و انتقالی زمین و خورشید و اجرام منظومه شمسی منتهی شد.

این آیه شریفه توصیفی صریح، دقیق، صحیح و بی سابقه در زمان خودش (تا قرن ۲۰ ام) از نحوه شکل گیری دینامیزم اجرام منظومه شمسی دارد و تنها یکی از دلالت‌های صریح تصویرسازی معنایی آن، حرکات وضعی و انتقالی زمین است که تا زمان کوپرنيک و گالیله، طبق روایات رسمی تاریخ علم، کشف نشده باقی مانده بود.