تدبر علمی در آیات فرو فرستادن آهن
عبارت محوری
وَأَنْزَلْنَا الْحَدِيدَ فِيهِ بَأْسٌ شَدِيدٌ
بیان مطلب علمی
اولا شماره سوره حدید (57) و شماره این آیه (26 با لحاظ بسم الله الرحمن الرحیم به عنوان یک آیه) به ترتیب با عدد جرمی و عدد اتمی آهن دارای تناسب است. یعنی آدرس قرآنی این آیه با امضای شیمیایی آهن، یکسان است.
در ثانی: آهن موجود در منظومه شمسی اولیه، از آسمانهای دور (و حاصل از انفجارهای ستاره ای و ابرنواختری) به منظومه شمسی فرو آمده بوده است. سپس این آهن از بخش های مختلف منظومه شمسی به بخش درونی آن (بخش درونی دیسک پیش سیاره ای یعنی نواحی نزدیک خورشید شامل محل شکل گیری مریخ و زمین و زهره و عطارد) فرو آمده است.
علاوه بر این، طبق پژوهش های جدید مقالات بین المللی و مطالب سایت ناسا، بخش زیادی از آهن کره زمین، از آسمان با شهاب سنگها و سیارکهایی که به زمین اولیه برخورد می کرده اند، به زمین فرو آمده است.
پس مخزن اصلی آهن، آسمانهای دور از منظومه شمسی بوده و از آنجا به اینجا فرو آمده و در منظومه شمسی هم به بخش های درونی تر فرو آمده و بر روی زمین هم علاوه بر همه اینها با شهاب سنگها و سیارکهای برخوردی، فرو آمده است. پس آهن، فرو آمده است: انزلنا الحدید.
اگر واژه "انزلنا" را با رویکرد چند معنایی به معنای کاهش انرژی پتانسیل هم بتوانیم در نظر بگیریم، در این صورت با پایداری و سطح پایین انرژی پتانسیل اتم های آهن در ساختارهای بلوری آهن (و همچنین فرآیندهای الکتروکووالانسی) دارای تناسب است.
اگر حدید را با رویکرد استعاره یا مجاز، و با رویکرد چندمعنایی، ناظر به مطلق فلز بدانیم می توانیم عبارت "فیه بئس شدید" را که پس از "انزلنا الحدید" است، با آزاد شدن انرژی هسته ای پس از کاهش سطح انرژی پتانسیل هسته ای در پی واپاشی هسته ای دارای تناسب بدانیم. والله اعلم. یعنی قوه شدیدی که در فلز است، یک مصداقش، قوه انرژی هسته ای است. والله اعلم.
از جمله کسانی که گویی به حقیقت این آیه شریفه، عامل بوده اند، ذوالقرنین بوده است که از آهن و فناوری های پیشرفته باستانی عصر آهن و مفرغ، برای توسعه عدالت و خداپرستی در جهان استفاده کرد. دو اقدام مهم ذوالقرنین در استفاده صحیح از آهن: 1) تشکیل لشگریان انبوه تا بن دندان مسلح از سلاح و زره های آهنی و فلزی برای اقامه عدل و خداپرستی. 2) اقدامات عمرانی و احداث سازه های خوب و عالی با کمک گیری از آهن و فناوری آهن و فلزات خصوصا احداث سد ذوالقرنین.
برخی از جدیدترین پژوهش ها پیشنهاد می کند که ذوالقرنین احتمالا همان کوروش هخامنشی بوده است (نظریه ای که مورد توجه مرحوم علامه طباطبائی (ره) هم قرار گرفته بوده است) و محل سد او در ماورای انتهای شمال شرق آسیا (و احتمالا در سرزمینهای آنسوی تنگه برینگ) بوده است. والله اعلم.