اعجاز علمی در زمینه تاریخ تکامل انسان و تمدن انسانی (آنتروپولوژی)

از شبکه نخبگان و قرآن‌کاوی
پرش به ناوبری پرش به جستجو
ارسال شده توسط کاربران، در دست بررسی
أُو۟لَٰٓئِكَ ٱلَّذِينَ أَنْعَمَ ٱللَّهُ عَلَيْهِم مِّنَ ٱلنَّبِيِّۦنَ مِن ذُرِّيَّةِ ءَادَمَ وَمِمَّنْ حَمَلْنَا مَعَ نُوحٍ وَمِن ذُرِّيَّةِ إِبْرَٰهِيمَ وَإِسْرَٰٓءِيلَ وَمِمَّنْ هَدَيْنَا وَٱجْتَبَيْنَآ إِذَا تُتْلَىٰ عَلَيْهِمْ ءَايَٰتُ ٱلرَّحْمَٰنِ خَرُّوا۟ سُجَّدًا وَبُكِيًّا
آنها پیامبرانی بودند که خداوند مشمول نعمتشان قرار داده بود، از فرزندان آدم، و از کسانی که با نوح بر کشتی سوار کردیم، و از دودمان ابراهیم و یعقوب، و از کسانی که هدایت کردیم و برگزیدیم. آنها کسانی بودند که وقتی آیات خداوند رحمان بر آنان خوانده می‌شد به خاک می‌افتادند، در حالی که سجده می‌کردند و گریان بودند.
آیه 58 سوره مریم

عبارت محوری

مِن ذُرِّيَّةِ ءَادَمَ وَمِمَّنْ حَمَلْنَا مَعَ نُوحٍ وَمِن ذُرِّيَّةِ إِبْرَٰهِيمَ وَإِسْرَٰٓءِيلَ وَمِمَّنْ هَدَيْنَا وَٱجْتَبَيْنَآ

بیان مطلب علمی

اعجاز علمی قرآن و معارف اسلامی در زمینه تاریخ تکامل انسان و تمدن انسانی (آنتروپولوژی)

قرآن و معارف اسلامی: تمدن انسانی در ناحیه خاورمیانه (و نه مثلا استپهای اوراسیا و نه مثلا آفریقا) آغاز شد و در همین ناحیه رشد کرد و بالنده شد. قرائن قرآنی و معارف اسلامی در مجموع ارائه دهنده چنین نظریه صریحی درباره تاریخ تمدن بشری هستند.

دانش انسان شناسی تکاملی و تاریخ تمدن انسانی (آنتروپولوژی): تمدن انسانی در ناحیه موسوم به هلال حاصلخیز (Fertile Crescent) در خاورمیانه آغاز شد و رشد کرد و بالنده شد.

لذا آنچه در قرآن و معارف اسلامی در حدود 1400 سال پیش با بیان جزئیات ادعا شده بود، اکنون توسط پژوهش های سکولار مدرن، مورد تصدیق قرار گرفته است. والله اعلم.


انسان نئاندرتال و انسان هوشمند، از حضرت آدم (ع) تا زمانه ما

ما از گونه انسان هوشمند (هوموساپینس) هستیم و گونه های دیگری از بشر دو پا (مانند انسان نئاندرتال که تکلم می کرده و ابزار می ساخته و ظاهرا شاید حتی مناسکی را در تدفین رعایت می کرده و حدود ۴۰ هزار سال پیش منقرض شد) هم وجود داشته اند.

می دانیم که حضرت آدم (ع) و فرزندانشان، گوسفند اهلی و گندم اهلی داشتند. لذا منطقا نمی توانند قدیم تر از ۱۰ هزار سال پیش باشند. منابع توراتی هم که خیلی به تاریخ انبیاء علاقه دارند، تخمینی کمتر از ۱۰ هزار سال پیش را برای زمان حضرت آدم (ع) ارائه می دهند. مورخین مسلمان قدیم هم معمولا همین تخمین تاریخی را برای آدمِ نبی (ع) در نظر گرفته اند.

البته می توان بین آدمِ ملکوتی (که فرشتگان بر او سجده کردند) و آدمِ ژنتیکی (که وجود او طبق ژنتیک اثبات شده و تخمین ۵۰ تا ۶۰ هزار سال پیش برای آن ارائه می شود و جد ژنتیکی مشترکِ همه اقوامِ بیرون از آفریقا از آسیایی ها و اروپایی ها و سرخپوستان و ... است) و آدمِ نبی (ع) که پدر انبیاست، تفاوت قائل شد: به این معنا که هر کدام از این ۳ آدم، نماینده یکی از شئونِ آدم ابوالبشر بوده اند. البته امکانِ عقلی یکسانی آنها هم هست و نیاز عقلی به تفکیک (یا عدم تفکیک) نداریم. والله اعلم.

اما در مورد انسان نئاندرتال و دیگر گونه های بشر دوپا که قبل از ما بودند و منقرض شده اند، مطالبی در روایات ائمه شیعه (ع) وجود دارد که واقعا حیرت انگیز است:

از امام صادق (علیه السلام) روایتی منقول است که:
"شاید شما گمان می کنید که خدای عزوجل غیر از شما هیچ بشر دیگری را نیافریده است. نه، چنین نیست، بلکه هزار هزار آدم آفریده که شما از نسل آخرین آنها هستید" [ شیخ صدوق، توحید، ص 277، ج 2، چاپ تهران].

علامه طباطبائی (ره):
"ممکن است، دوره ما انسان ها متصل به دوره فسیل های نامبرده نباشد، بلکه انسان هایی قبل از خلقت آدم ابوالبشر در زمین زندگی کرده و سپس منقرض شده باشند، و همچنین این پیدایش انسان ها و انقراضشان تکرار شده باشد، تا پس از چند دوره نوبت به نسل حاضر رسیده باشد" [ طباطبایی، محمد حسین، ترجمه المیزان، ج 4، ص 222، مترجم: موسوی همدانی].

منابع و پانویس