اکتشاف قاره آمریکا توسط مسلمانان

وَمِنْ ءَايَٰتِهِ ٱلْجَوَارِ فِى ٱلْبَحْرِ كَٱلْأَعْلَٰمِ

از نشانه‌های او کشتیهایی است که در دریا همچون کوه‌ها به نظر می‌رسند!

آیه 32 سوره شوری

عبارت محوری

جوار فی البحر

بیان مطلب علمی

خلط جزایر خالدات و جزایر قناری

نصف النهار مبدا (طول جغرافیایی صفر) در جغرافیای قدیم، در منتها الیه مغرب عالم واقع بوده است و مسلمانان به آن "جزایر خالدات" می گفتند.

در قرون اول اسلامی (مثلا در آثار ابوریحان در حوالی قرن 4 هجری) آدرسی که برای این مکان داده می شود، قابل تطبیق با حوالی سواحل مکزیک و کوباست. (زیرا ابوریحان آن را در 90 درجه از گنگ دژ آدرس می دهد و طبق تحقیقی دیگر، محل گنگ دژ قدیم، که مبدا مشرق برای چینیان و ترکان بوده است، در حوالی تنگه برینگ تعیین می شود.).

به نظر می رسد که در ایام متاخر (مثلا قرن 6 هجری به بعد)، آرام آرام بین جزایر خالدات و جزایر قناری (نزدیک سواحل غربی آفریقا) خلط می شود.

لذا یکی از اسامی قاره آمریکا (البته فقط در قرون متقدم اسلامی)، جزایر خالدات است که یکی از جزایر اقالیم آندلس برشمرده شده است. والله اعلم.

شواهدی دیگر (از نقشه های نخست پرتغالی-اسپانیایی، پیمان نامه تقسیم جهان میان پرتغال-اسپانیا توسط پاپ وقت و همچنین زیج های اسلامی) پیشنهاد می کند که در قرون بعدی، در برهه ای، سواحل برزیل به عنوان جزایر خالدات نامیده میشده است. مثلا فاصله طول جغرافیایی تبریز از جزایر خالدات، حدود 85 درجه در یکی از کتب جغرافیایی قدیم محاسبه شده است. یعنی تبریز در 85 درجه شرقی نسبت به جزایر خالدات است. این یعنی جزایر خالدات در حدود 40 درجه غربی گرینویچ فعلی بایستی باشند که حدود سواحل برزیل می شود). لازم به ذکر است که مسلمین به خشکی های متصل به دریا (علاوه بر خشکی های محصور در دریا) جزیره می گفته اند. مانند جزیره موصل و یا جزیره فرات.

طبق نقل قاضی نورالله شوشتری، خلیفه فاطمی المعز لدین الله (چهارمین خلیفه فاطمی)، لشگر گران به اقصی نقاط مغرب فرستاد و به جزایر خالدات رسید . پس طبق این نقل مهم، شیعیان فاطمی در قرن دهم میلادی، یعنی 400 سال قبل از کریستف کلمب، خود را به سواحل آمریکای مرکزی یا جنوبی رسانده اند.

"فنقول:إنّ‌ جانب البحر المحيط‍‌ الغربيّ‌ على ساحله بلاد المغرب يسمّى أوقيانوس، و فيه الجزائر الخالدات و هي واغلة فيه عن ساحله عشر درجات"

پس می گوییم: همانا جانب غربی دریای محیط که بلاد مغرب (با مغرب اسلامی خلط نشود، مترجم) بر ساحل آن است، اقیانوس (اطلس) نام دارد. و جزایر خالدات در آن است و فاصله آنها (جزایر خالدات) از ساحلش (ساحل آمریکای جنوبی)، حدود 10 درجه است.

((اوضح المسالک الی معرفه البلدان و الممالک)) نویسنده: محمد بن علی بروسوی (قرن 10) چاپ دارالغرب الاسلامی، بیروت، 1427 صفحه 43.

پی نوشت: واضح ترین وصف ممکن برای آدرس سواحل آمریکای جنوبی را از این مولف قرن 10 شاهدیم و جزایر خالدات را در آنجا آدرس می دهد که آمریکای جنوبی است.

در این کتاب آدرس دقیق سد ذوالقرنین هم از راه دریایی داده شده است که تطابق کامل با آدرس ابن خلدون دارد و همان مکان آلاسکایی است. والله اعلم.

این کتاب، کتاب بسیار مهمی است چون از واژگان مهمی مثل بحر محیط، اوقیانوس، جزایر خالدات و محل سد ذوالقرنین، رونمایی و رمزگشایی می کند.

احتراما شواهدی وجود دارد و به نظر می رسد که مسلمین برای رسیدن به آمریکا: 1- از کناره های غربی آفریقا به سمت جنوب حرکت می کردند. 2- درون جریانهای سطحی اقیانوسی قرار می گرفتند. 3- خود را با کمک جریانهای سطحی اقیانوسی و بادها به سواحل برزیل و سپس کارائیب می رساندند. 4- سپس با کمک گلف استریم و بادها خود را به سواحل شمالی آندلس اسپانیا می رساندند و یا به آفریقا بر می گشتند.

مسیرهای قرمز رنگ شکل بالا، جریانهای سطحی آب گرم اقیانوسی مذکور در بالا را نشان می دهد.

یکی از تفاسیر علمی پیشنهادی"و له الجوار فی البحر کالاعلام" همین جریانهای اقیانوسی است. یعنی چه بسا مسلمین با استفاده از مصداق این آیه خودشان را به آمریکا می رسانده اند. والله اعلم.

نام سرزمین های آمریکایی آندلس، "عدوه" و "بلاد عدوه" و "ارض العدوه" و "عدوه الاندلس" بوده است. در واقع غرب اقصی، در سمت غربی اقیانوس آتلانتیک (یعنی قاره آمریکا) واقع بوده است. بعدها با خلط عجیبی (که بوی توطئه صلیبی هم می دهد) بین مبدا مغرب(خلط تنگه مغرب اقصی با تنگه افریقیه)، تصور شد که مغرب اقصی، همان افریقیه است: کلا و حاشا. لا اقل در قرن 8 تا 9 هجری اینگونه نبوده است و طبق گواهی کتب آن قرون، از قرن دوم هجری، شیعیان ادریسی پا به آمریکا نهادند. خلاصه اینکه شیعیان حسنی آل ادریس (خلفای ادریسی) در قرن دوم هجری و سپس فاطمیون در قرن 4 هجری و سپس موحدون و سپس احتمالا مرابطون در قرن 9 هجری و بعد از ایشان قشون سلطان اسپانیا در قرن 9 هجری و سپس پرتغال و سپس فرانسه و انگلیس و هلند، کسانی بودند که پا به قاره آمریکا نهادند: شیعه ادریسی و سپس فاطمی، سردمدار و پیشرو کشف آمریکا بوده است.

شواهدی دیگر از سمت انتهای آسیای در شمال و شرق آن، قبلا یافتیم که پیشنهاد می کرد که شیعیان خصوصا شیعیان حسنی به همراه ایرانیان در نواحی انتهایی شمالی آسیا و ابتدایی شمالی آمریکا می زیسته اند.

تجمیع این شواهد پیشنهاد می کند که یک حکومت قدرتمند شیعه در زمان امام رضا (ع) در آمریکا بر روی کار بوده است که قشون دریایی و زمینی داشته و احتمالا ترس مامون از علویان، از این علویان بوده است. نهایتا جنبش ایشان در آمریکا و شمال آسیا، احتمالا به شکل گیری حکومت آل بویه و سپس متشیعین از ترکان و صوفیه ختم شد که تاثیر نزدیک آن بر سقوط بنی العباس و تاثیر دور آن بر تشکیل صفویه و تاثیر خیلی دور آن، بر ایران اسلامی شیعی فعلی است. پس ائمه ما علیهم السلام، در فاز ژئوپلتیک و نظامی هم (البته با طمانینه و رعایت مصالح امت) پیروز نهایی و مستقیم میدان بودند. و لا حول و لا قوه الا بالله العلی العظیم.