از هوشنگ و هرمس تا ذوالقرنین و ادریس

از تطبیق معانی داستانهای ملی ملل خاورمیانه با معانی مذکور در نصوص دینی این طور به نظر می رسد که وجوهی از شخصیت هوشنگ و هرمس بابلی را بایستی به ترتیب در ذوالقرنین و ادریس ثانی (ع) (همان الیاس نبی (ع)) جست و جو کرد.

گویند که هوشنگ هر کدام از مردمان را مطابق سنت و رسم خودشان به حکمت رهنمون کرد.

از سویی دیگر به نظر می رسد که هوشنگ پیشدادی، از برخی وجوه، بازروایتی از کیخسرو کیانی است. آنجا که هر دو کین پدر را از بدکاران می ستانند و بر 7 کشور فرمانروا می شوند. از آنجائیکه کیخسرو، احتمالا روایتی از زندگی کوروش در اساطیر ایرانی است، می توان پیشنهاد نمود که وجوهی از شخصیت هوشنگ، با کوروش مشابهت دارد.

از سویی دیگر فیثاغورث را شاگرد هرمس بابلی و معاصر کیخسرو (و معاصر کوروش) دانسته اند.

از سویی دیگر الیاس نبی (ع) را به همراه خضر (ع)، از ملازمان ذوالقرنین دانسته اند.

در احادیث، علم نجوم را به ادریس (ع) و ذوالقرنین (به ترتیب از حیث تعلیم و مهارت) نسبت داده اند.

از جمع این موارد می توان پیشنهاد کرد که هوشنگ و کوروش و ذوالقرنین، یک شخصیت واحد تاریخی بوده اند. همچنین می توان پیشنهاد کرد که هرمس بابلی و الیاس نبی (ادریس ثانی)(ع) یک شخصیت واحد تاریخی بوده اند.

از سویی دیگر میان شخصیت هرمس و بودا برخی جمع کرده اند. از سویی دیگر می دانیم که بودا تقریبا معاصر زمان کوروش بوده است.

طبق معارف عهدینی، ذوالقرنین کسی است که نام خدا و معارف الهیات را در شرق و غرب عالم گسترش می دهد.

از جمله این شواهد می توان پیشنهاد کرد که: ذوالقرنین یا همان کوروش به همراه الیاس نبی (همان ادریس ثانی)(ع) یک انقلاب فرهنگی-الهیاتی-معرفتی را در قرن ششم قبل از میلاد رقم می زنند. از جمله اعضای این مکتب، می توان به فیثاغورث یونانی-مصری، زرتشت ایرانی و بودای نپالی-هندی اشاره کرد. آئین شینتو هم از این انقلاب فرهنگی نشئت و تاثیر گرفته است. بعدها به مرور زمان، تحریفات و تصحیفات و دگرگونی ها، این آئین ها را در جزئیات با هم متفاوت می نماید. پس ذوالقرنین (احتمالا همان کوروش ایرانی) کسی است که نام خدا و الهیات توحیدی را در زمان خود در شرق و غرب عالم گسترش می دهد. والله اعلم.