تطبیق قانون پایستگی جرم انرژی با قاعده معدوم نشدن موجود برای رسیدن به پایداری اعمال
قوانین پایستگی از مهم¬ترین قوانین علوم¬تجربی است. قانون پایستگی جرم انرژی کاملترین وجه آن است که انیشتین در نظریه نسبیت به آن رسید. طبق این قانون اصل ماده عالم ثابت است و آنچه از بود و نبودها دیده¬میشود فقط تبدیل چیزی به چیز دیگر است. قاعده فلسفی معدوم¬نشدن موجود و موجود¬¬نشدن معدوم در فلسفه نیز اثبات¬میکند که موجودات معدوم¬نمیشوند و معدومات نیز موجود نمیشوند. از آنجا که فیزیک و فلسفه همواره رابطه تنگاتنگی با یکدیگر داشته و دارند، هر دو قانون با یکدیگر قابل تطبیق است. نتیجه این دو قانون حداقل در عالم مادی باقی ماندن موجودات حقیقی و معدوم¬نشدن آنها است. آنچه از پدیدههای طبیعی مبنی بر نیست¬شدن اشیا به¬چشم-میآید چیزی جز تغییر و دگرگونی و تبدیل چیزی به چیز دیگر نیست. درباره رویدادهای زمانی گذشته نیز چیزی که میتوان¬گفت این است که از محدوده درک و دسترسی حواس ظاهری ما خارج¬شدهاند اما در عالم وجود و در فضازمان خمیده انیشتینی باقیاند. از طرف¬دیگر، در قرآن کریم آیات بسیاری به باقی¬ماندن و پایداری و حضور اعمال انسان در قیامت تصریح¬کردهاند. خداوند متعال وعده¬داده¬است که اعمال هر شخص را در قیامت به او باز¬میگرداند و با همان اعمال است که پاداش و جزا به وی داده¬میشود. در خلال این آیات به نکاتی اشاره¬شده که بیان¬میکند اعمال انسان حتی در همین دنیا نیز با او همراه است و حقیقت وجودی وی را تشکیل¬میدهد. با توجه به دو قانون فیزیکی و فلسفی مذکور این پایداری اعمال در دنیا و حضور اعمال در قیامت قابل¬اثبات است و میتوان آن را در زمره معجزات علمی قرآن¬کریم دانست.
کلیدواژهها: پایستگی، ماده، انرژی، معدوم، موجود، جزا، اعمال.