اشاره علمی به نیمه عمر ایزوتوپی در قرآن کریم

وَمَن نُّعَمِّرْهُ نُنَكِّسْهُ فِى ٱلْخَلْقِ أَفَلَا يَعْقِلُونَ

هر کس را طول عمر دهیم، در آفرینش واژگونه‌اش می‌کنیم (و به ناتوانی کودکی باز می‌گردانیم)؛ آیا اندیشه نمی‌کنند؟!

آیه 68 سوره یس

عبارت محوری

من نعمره ننکسه فی الخلق

بیان مطلب علمی

انتخاب واژگان در این آیه شریفه به نحوی است که به صورت چندمعنایی (یا حتی تک معنایی) می توان از مصادیق این آیه شریفه، اشاره علمی به پدیده واپاشی اتم ها را دانست. از منظر علمی، برای هر ایزوتوپ از هر اتم، یک نیمه عمر تعریف می گردد و وقتی که نیمه عمر آن سپری شد، نیمی از اتم ها (در 1 واحد مولی از آن عنصر) به اتم های سبک تر واپاشیده شده اند. لفظ "نعمره" با مفهوم علمی "نیمه عمر"، لفظ "ننکسه" با مفهوم علمی "واپاشی اتمی"، لفظ "فی الخلق" با مفهوم علمی "واکنش واپاشی" دارای تناسب مفهومی قوی هستند. والله اعلم. از این پدیده علمی در تعیین عمر مواد استفاده گسترده ای صورت می گیرد و تاریخ نگاری کربن چهارده از مصادیق آن است که یک روش علمی و تجربی برای عمرسنجی و تاریخ نگاری آثار قدیمی و باستانی است.