قدور راسیات: ظروف آبکاری شده؟

يَعْمَلُونَ لَهُۥ مَا يَشَآءُ مِن مَّحَٰرِيبَ وَتَمَٰثِيلَ وَجِفَانٍ كَٱلْجَوَابِ وَقُدُورٍ رَّاسِيَٰتٍ ٱعْمَلُوٓا۟ ءَالَ دَاوُۥدَ شُكْرًا وَقَلِيلٌ مِّنْ عِبَادِىَ ٱلشَّكُورُ

آنها هر چه سلیمان می‌خواست برایش درست می‌کردند: معبدها، تمثالها، ظروف بزرگ غذا همانند حوضها، و دیگهای ثابت (که از بزرگی قابل حمل و نقل نبود؛ و به آنان گفتیم:) ای آل داوود! شکر (این همه نعمت را) بجا آورید؛ ولی عده کمی از بندگان من شکرگزارند!

آیه 13 سوره سبأ

عبارت محوری

قدور راسیات

بیان مطلب علمی

قدور راسیات: ظروف قلع اندود و یا آبکاری شده؟!

حدود 3200 سال پیش (یعنی تقریبا نزدیک به زمانه حضرت داوود علیه السلام) عصر برنز پایان یافت و عصر آهن شروع شد. قرآن کریم هم درباره داوود علیه السلام می فرماید: آهن را برای او نرم کردیم. سپس در آیه بعدی (12 سباء) به مس اشاره می شود. سپس در آیه بعدی (13 سباء) به قدور راسیات اشاره می شود.

قدور راسیات را معمولا ظروف بزرگ و ثابت در زمین معنا می کنند.

اما آیا می توان قدور راسیات را ظرفهایی دانست که خودشان ثبات دارند ( و نه اینکه در زمین ثابت باشند)؟ یعنی خود ظرف دچار خوردگی نمی شود؟ در این صورت بایستی این ظروف به نحوی آبکاری شده باشند (مثلا با قلع). چه با رویکرد چندمعنایی و چه تک معنایی؟ والله اعلم.

پس آیا ممکن است از جمله نعمتهای خداوند به آل داوود، فناوری آبکاری فلزات و تولید ظروف روکش دار بوده باشد؟

اگر اشاره قدور راسیات به ظروف آبکاری شده باشد، و چون طبق تحقیق سبک زندگی و کرونا، این ظروف ظاهرا ریسکهای کرونایی را کاهش می دهند، نکته ای می توان استخراج نمود که علاوه بر خوراکی های قرآنی، ما ظروف قرآنی هم داریم: و از جمله آن، شاید ظروف آبکاری شده باشند که نعمتی از نعمتهای خدا به آل داوود بوده است والله اعلم.

ظروف آلمینیوم و تفلون برای تیروئید مضرند (ظروف استیل هم ظاهرا معمولا یک لایه از آلمینیوم در کف یا درون بدنه دارند) ولی ظروف آبکاری شده سنتی (مثلا ظروف مسی قلع اندود)، با رعایت جوانب امر، ظاهرا اینگونه نیستند و برای تیروئید مضر نیستند. نتایج تحقیقی پیرامون تاثیر سبک زندگی بر کرونا هم نشان می دهد مصرف ظروف مسی آبکاری شده، جزء ریسکهای نسبی پایین کرونایی (چه برای ابتلاء و چه فوت) قرار دارند و از این نظر هم خوبند.