اقطار آسمانها
يَٰمَعْشَرَ ٱلْجِنِّ وَٱلْإِنسِ إِنِ ٱسْتَطَعْتُمْ أَن تَنفُذُوا۟ مِنْ أَقْطَارِ ٱلسَّمَٰوَٰتِ وَٱلْأَرْضِ فَٱنفُذُوا۟ لَا تَنفُذُونَ إِلَّا بِسُلْطَٰنٍ
ای گروه جنّ و انس! اگر می‌توانید از مرزهای آسمانها و زمین بگذرید، پس بگذرید، ولی هرگز نمی‌توانید، مگر با نیرویی (فوق العاده)!
آیه 33 سوره الرحمن
يُرْسَلُ عَلَيْكُمَا شُوَاظٌ مِّن نَّارٍ وَنُحَاسٌ فَلَا تَنتَصِرَانِ
شعله‌هایی از آتش بی‌دود، و دودهایی متراکم بر شما فرستاده می‌شود؛ و نمی‌توانید از کسی یاری بطلبید!
آیه 35 سوره الرحمن
عبارت محوری
انْشَقَّتِ السَّمَاءُ-وَرْدَةً كَالدِّهَانِ
پرسش
این آیه آیا مخصوص قیامت است یا برای دنیا هم قابل طرح است؟
به طور کلی اقطار آسمان به چه معناست؟ آیا از آن بر می آید که امکان عبور از اقطار آسمان و زمین برای انسان وجود دارد؟
برخی ادعا می‌کنند که زمین مسطح است و انسان هیچ‌گاه از جو زمین خارج نشده است. آیا می‌توان گفت که اقطار آسمان همان جو زمین است و دیدگاه این دسته صحیح است؟
آیه 35 که از شواظ و نحاس صحبت کرده را، آیا می‌توان در ارتباط با آیه 33 معنا کرد؟ بدین معنی که اگر بخواهید خارج شوید دچار این عذاب می‌شوید؟
معنای شواظ و نحاس چیست و چه معادلی در علم می تواند داشته باشد؟
این چگونه نعمتی است که خداوند توصیف می کند که بیشتر شبیه عذاب است؟