ایرانی بودن ابراهیم خلیل (ع)
عبارت محوری
هُوَ سَمَّىٰكُمُ ٱلْمُسْلِمِينَ مِن قَبْلُ
بیان مطلب علمی
"حضرت ابراهیم (ع)، ایرانی بود."
این جمله شهید مدرس است. جمله ای که اگرچه ایشان بر اساس اماره ها و اجتهاد تاریخی خودشان بیان کردند، ولی بنا به شواهد امروزین و نویافته هم، به نظر می رسد کاملا درست است.
1- در نسب اجدادی ابراهیم (ع) که دانشمندان انساب و تاریخ ارائه کرده اند، یک نام کاملا ایرانی به چشم می خورد.
2- خود واژه آزر، نام عموی ایشان، در زبان های میان رودان با واژه آذر فارسی، دارای اشتراک ریشه است.
3- ایشان از قومی چوپان و چوپان زاده و خودشان هم چوپان و گله دار بودند. چوپانی، اختراع آریایی ها بوده است.
4- طبق برخی گزارش های تاریخی، حضرت ابراهیم (ع) دارای نیای "آرامی" بوده است.
اما آرامی ها که بودند؟ تازه واردانی به خاورمیانه که جابجا میشدند و از جمله مشاغلشان چوپانی و از جمله نمادهایشان، عقاب بوده است. اینها همزمان با ظهور و حضور آریایی ها در خاورمیانه، حضور و بروز یافته اند. سفیدرو و سفیدپوست بوده اند. معنای واژه آرام و واژه آریا، هر دو صلح طلبی را در خود دارد (هُوَ سَمَّىٰكُمُ ٱلْمُسْلِمِينَ مِن قَبْلُ ).
به نظر می رسد که آرامی ها، یک شعبه از اقوام تازه وارد آریایی بوده اند. لذا این معما هم حل می شود که چگونه، نسب ایرانیان و کنعانیان و فنیقیان، همگی به سام بن نوح می رسد. چون ایشان شعبه های مختلف آریایی ها بوده اند که در اجداد، مشترک بوده اند.
پس اولا حضرت ابراهیم (و نسل اسماعیل و اسحاق) آریایی هستند. دوم آنکه نماد عقاب و فره ایزدی (چه قوچ و چه عقاب) نمادهایی آریایی-آرامی اند. سوم اینکه احتمالا ذوالقرنین نه تنها از سمت مادر، بلکه همچنین پدر، ممکن است به حضرت ابراهیم (ع) برسد. والله اعلم.
ایران اسلامی و آریایی ما، ایرانی ابراهیمی است و الله اعلم.
منابع و پانویس
- ↑ قرار دادن منبع مورد نظر-نکته