مراحل تشکیل تگرگ

أَلَمْ تَرَ أَنَّ ٱللَّهَ يُزْجِى سَحَابًا ثُمَّ يُؤَلِّفُ بَيْنَهُۥ ثُمَّ يَجْعَلُهُۥ رُكَامًا فَتَرَى ٱلْوَدْقَ يَخْرُجُ مِنْ خِلَٰلِهِۦ وَيُنَزِّلُ مِنَ ٱلسَّمَآءِ مِن جِبَالٍ فِيهَا مِنۢ بَرَدٍ فَيُصِيبُ بِهِۦ مَن يَشَآءُ وَيَصْرِفُهُۥ عَن مَّن يَشَآءُ يَكَادُ سَنَا بَرْقِهِۦ يَذْهَبُ بِٱلْأَبْصَٰرِ

آیا ندیدی که خداوند ابرهایی را به آرامی می‌راند، سپس میان آنها پیوند می‌دهد، و بعد آن را متراکم می‌سازد؟! در این حال، دانه‌های باران را می‌بینی که از لابه‌لای آن خارج می‌شود؛ و از آسمان -از کوه‌هایی که در آن است [=ابرهایی که همچون کوه‌ها انباشته شده‌اند]- دانه‌های تگرگ نازل می‌کند، و هر کس را بخواهد بوسیله آن زیان می‌رساند، و از هر کس بخواهد این زیان را برطرف می‌کند؛ نزدیک است درخشندگی برق آن (ابرها) چشمها را ببرد!

آیه 43 سوره نور

بیان ایده

خداوند متعال در آیات بسیاری درباره کیفیت نزول باران و برکات متعدد آن سخن به میان آورده است. اما در آیه 43 سوره نور نگاه ویژه‌ای به چگونگی نزول تگرگ داشته و مراحل پیچیده این پدیده آسمانی را به دقت بیان می‌نماید. تگرگ از پدیده های پیچیده‌ای است که دانشمندان سال‌ها درباره آن تحقیق کرده‌اند و همچنان مسائل بسیاری در مورد این پدیده زیبا و گاه خطرناک که هر ساله خسارت‌های هنگفتی به بار مي‌آورد، برای انسان‌ها ناشناخته مانده است. امروزه دانشمندان به وسیله ماهواره‌ها و رادارهای دوپلر که قادر به ردیابی تگرگ‌اند، به بررسی رازهای این پدیده پیچیده می‌پردازند (nssl.noaa.gv).

طبق گفته دانشمندان، تگرگ عموما از ابرهایی با نام کومولونیمبوس ایجاد می‌شود. کومولونیمبوس به ابرهای متراکم و فشرده‌ای گفته می‌شود که از جمع و ترکیب ابرهای کومولوس ایجاد می‌شوند. این ابرها که به صورت عمودی تا ارتفاع زیادی گسترش می‌یابند، شکلی کوه مانند یا برج مانند را ایجاد می‌نمایند (Encyclopedia of weather and climate).

جالب اینجاست که در این آیه نیز به این نکات اشاره شده است. مراحل شکل گیری دانه های تگرگ در این آیه بدین صورت شرح داده شده است که:

در ابتدا جریان‌های باد، توده های پراکنده ابرها را به یک سو سوق می‌دهد. «أَنَّ اللَّهَ يُزْجِى سَحَابا». کلمه «یزجی» در این آیه به معنای «سوق دادن و پیش راندن»، همان چیزی است که در مرحله اول شکل گیری تگرگ مشاهده می‌نماییم.

مرحله بعدی، عبارت از جمع و ترکیب شدن این ابرهاست که قرآن آن را اینچنین بیان می‌نماید: « ثُمَّ يُؤَلِّفُ بَيْنَهُ» یعنی خداوند ابرها را جمع کرده و به هم متصل می‌نماید.

سپس این ابرها مانند برج‌های بلندی در جو انباشته و بر روی یکدیگر متراکم می‌شوند: «ثُمَّ يَجْعَلُهُ رُكَاماً». واژه «رکم» در لغت به معنای گذاشتن و افکندن اشیاء بر روی یکدیگر است. این دقیقاً همان اتفاقی است که در ابرهای متراکم رخ می‌دهد. جریان‌های باد ابرها را به سوی بالا می‌رانند و آنها را مانند برج‌هایی با پایه پهن، جمع آوری می‌کنند. هر چه بالاتر برویم، پهنای این ابرها کمتر شده و مانند یک کوه نمایان می‌شوند. استفاده قرآن از کلمه «رُکاماً» که همان اصطلاحی است که امروزه دانشمندان برای ابرهای مولد تگرگ از آن استفاده می‌کنند (ابرهای متراکم)، مایه شگفتی و دقت نظر است.

پس از انباشته و متراکم شدن ابرها بارش باران شروع می‌شود که آیه اینچنین به آن رهنمون می‌کند: «فَتَرَى الْوَدْقَ يَخْرُجُ مِنْ خِلَالِهِ». اکنون پس از به وجود آمدن قطره‌های باران، امکان نزول تگرگ از ابرهای کوه مانند فراهم می‌شود: «وَيُنَزِّلُ مِنَ السَّمَآءِ مِن جِبَالٍ فِيهَا مِن بَرَدٍ». تشکیل تگرگ در ابر بدین صورت است که هنگامی که درجه حرارت به زیر صفر می‌رسد، قطره های بسیار سرد و کوچک آب یخ می‌زنند و هسته اولیه دانه تگرگ را تشکیل می‌دهند. دانه تگرگ به دور قطرات منجمد آب یا دور ذرات کوچک برف ساخته می‌شود. ممکن است در داخل تگرگ کمی غبار و ذرات معلق خاک یا حشرات کوچکی باشد که جریان باد آنها را به ابرها رسانده است. دانـه تگـرگ وقـتی تشکيل می‌شود که بلورهای يخی در بالای ابر، قطره های آب را که سردی آنـها در دمای زير صفر است، ولی يخ نزده‌اند، جمع می‌کند. آن قطره ها که تا زير درجه انجماد سردند، به محض آنکـه با بـلـورهـای يخی برخورد می‌کنند، سريعاً يخ می‌زنند. بلورهای يخی توسط بادهای تند در ابر بالا و پایين برده می‌شوند کـه باعـث بـرخـورد و تـمـاس آنـهـا با قـطـره های بيشتری می‌شود. اين عـمل باعث می‌شود که قطره های بيشتری دور آنها يخ زده و دانه تـگـرگ بـزرگ و بزرگتر شود؛ تا جایی که وزن آنها به قدری سنگين می‌گردد کـه بـاد ديگـر نمی‌تواند آنـهـا را با جـريـان خود به بالا ببرد و در نتيجه سقوط می‌کنند. دانشمندان تأکید می‌کنند که هرچه ابر ارتفاع بیشتری داشته باشد، به خاطر در تماس بودن با طبقات بالایی بسیار سرد جو، شانس بیشتری برای به وجود آوردن تگرگ دارد. جریانهای پر فشار باد برای فراهم سازی مقدمات تشکیل و حمل تگرگ و غلبه بر نیروی جاذبه زمین، لازم و ضروری هستند؛ به ویژه اگر دانه های تگرگ بزرگ باشند. طبق گفته دانشمندان این جریان‌ها سبب تشکیل کوه مانند ابرهای متراکم هستند.

در ادامه آیه خداوند می‌فرماید که [گزند و زیان] این تگرگ را به هر که بخواهد می‌رساند و از هر که بخواهد باز می‌دارد: «فَيُصِيبُ بِهِ مَن يَشَآءُ وَيَصْرِفُهُ عَن مَّن يَشَآءُ». برخی برآنند که مراد از این بخش آیه ذوب شدن و نرسیدن مقداری از دانه های تگرگ به زمین است، زیرا ثابت شده است که بیشتر تگرگی که در ابر به وجود می‌آید(40% الی 70%)، قبل از رسیدن به زمین ذوب می‌شود.

آخرین مطلبی که در آیه به آن اشاره شده، موضوع ایجاد رعد و برق در اینگونه ابرهاست: «يَكَادُ سَنَابَرْقِهِ يَذْهَبُ بِالْأَبْصَارِ». جالب اینجاست که بدانیم دانشمندان به این مطلب نیز دست یافته‌اند که محیط شکل گیری تگرگ، محیط مناسبی برای به وجود آمدن رعد و برق است. وظیفه جریان‌های بادی که به طرف بالای ابرها حرکت می‌کنند، فقط تولید تگرگ نيست، بلکه مسئولیت پیش راندن ابرهای متراکم به طبقه تروپوسفر را بر عهده دارند تا فضای مناسب برای به وجود آمدن رعد و برق فراهم شود(islandnet.com).