اعجاز علمی طهارات و آب کر در اسلام

وَهُوَ ٱلَّذِىٓ أَرْسَلَ ٱلرِّيَٰحَ بُشْرًۢا بَيْنَ يَدَىْ رَحْمَتِهِۦ وَأَنزَلْنَا مِنَ ٱلسَّمَآءِ مَآءً طَهُورًا

او کسی است که بادها را بشارتگرانی پیش از رحمتش فرستاد، و از آسمان آبی پاک‌کننده نازل کردیم...

آیه 48 سوره فرقان

عبارت محوری

طهورا

نکته

حدیثی از امام حسین علیه السلام منقول است که از ایشان پیرامون آبی می پرسند که هیچ چیز نمی تواند آن را نجس (تبعا آلوده) کند. حضرت در پاسخ مختصات آب کر را بیان می کنند. می دانیم که آب کر تقریبا معادل حجم 480 کیلوگرم آب (یا بیشتر) است. اما چه می شود که 480 کیلوگرم آب، آلودگی پذیر نخواهد بود؟

می دانیم که یونها، خصوصا یونهای اکسیژن، ضد عفونی کننده اند. اگر به نحوی در محیط آبی، یونهای کافی اکسیژنی (و غیر اکسیژنی) وجود داشته باشند، باعث ضد عفونی محیط درون آب می شوند.

پرتوهای کیهانی، اشعه های ذرات ریز پر انرژی هستند که از جهات مختلف، هر لحظه در حال عبور از اطراف ما و محیط اطراف ما هستند. خصوصا نوترینوهای پرانرژی. این ذرات کیهانی، اگر از یک حد مشخص پرانرژی تر باشند، می توانند سبب یونیزه شدن اتم های محیط شده و آبشاری از ذرات و پرتوها را در محیط تولید کنند.

چگالی شار عبور این ذرات چیزی از مرتبه یک صدم ذره در متر مربع در ثانیه است.

لذا در 480 کیلوگرم آب (آب کر)، که 480000 سانتی متر مکعب آب است، هر یک تا 2 ثانیه، یک ذره پر انرژی کیهانی یونساز عبور می کند و با عبور خود، آبشاری از ذرات و اشعه های ضدعفونی کننده در آب تولید می کند: خصوصا یونها، خصوصا یونهای اکسیژن.

پس هر یک تا دو ثانیه یک بار، درون آب کر، مواد ضدعفونی کننده طبیعی تولید می شود. لذا آب متصل به کر، آلودگی ناپذیری خوبی دارد.

این شاید فقط یک جنبه از جنبه های گوناگون آلودگی ناپذیری آب کر باشد و جنبه های دیگر (مانند تماس مداوم با هوا و ...) هم مرتبط باشد والله اعلم.