بادهاى باروركننده ابرها: تفاوت میان نسخهها
بدون خلاصۀ ویرایش |
|||
خط ۱: | خط ۱: | ||
{{QFrame|Surah=15|Ayah=22}} | {{QFrame|Surah=15|Ayah=22}} | ||
[[پرونده:بادهاى باروركننده ابرها 1.jpg|قاب|وسط]] | [[پرونده:بادهاى باروركننده ابرها 1.jpg|قاب|وسط]] | ||
=بیان ایده= | =بیان ایده= | ||
نسخهٔ ۳ فوریهٔ ۲۰۲۰، ساعت ۱۵:۲۲
بیان ایده
قرنها بشر اطلاعى از كيفيت دقيق نزول باران از ابرها نداشت ولى در سالهاى اخير پس از پيشرفتهايى كه در علم فيزيك صورت گرفت و در نتيجه رشتههاى دانشگاهی جديدى از قبيل هواشناسى (Meteorology) تأسيس يافت، به تلقيح ابرها پى بردند و حتى بحث از باران مصنوعى شد و در اينجا متوجه شدند كه بادها نقش عجيبى در زايا شدن ابرها دارند. يعنى از طرفى باعث تشكيل قطرات باران و دانههاى برف میشوند و از طرف ديگر در باردار شدن ابرها به الكتريسته و تخليه اين بار نقش دارند (بازرگان، ص 59).
خداوند درآيه 22 سوره حجر به گونهای عام میفرماید که بادها را برای بارور ساختن فرستاده است. طبرسى( د 548 ق) لقاح را به معناى آبستنى ابرها دانسته است. وی در مجمع البیان در تفسیر آیه شریفه مینویسد: « بادها را لقاح كننده فرستاديم.» يعنى وسيله لقاح وآبستنى ابرها به باران مىشوند. پس از آسمان آب نازل كرديم، يعنى باران فرستاديم (طبرسی،3/334).
همین معنا را بازرگان پذيرفته و در تفسیر علمی این آیه چنین مینويسد: «آيه دلالت بر لقاح ابرها و بارور شدن آنهاست كه در نتيجه آن لقاح، باران مىبارد». امّا بايد دانست تأمين دو شرط: وجود بخار آب در هوا و اشباع شدن و تقطيرآن در رسيدن هواى جوّ به حالت اشباع، براى تشكيل ابر و ريزش باران كافى نيست، يك عمل يا شرط سوم نيز ضرورت دارد: «بارور شدن» يا عمل لقاح (Stimulation Germination) بخار آب ممكن است با وجود رسيدن به حالت اشباع تقطير نشود و وقتى تقطير شد، دانهها آنقدر ريز و معلق در هوا بمانند كه سقوط نكنند و باران نبارد، مگر آنكه با ذرات نامرئى نمك كه به وسيله باد از روى درياها آورده شده است، نطفههاى جذب و آماس كنندهاى تشكيل شود. يا مهمتر از آن، رطوبت هوا به دور برگههاى متبلور برف كه در ارتفاعات بالاتر منعقد شده و به وسيله باد پوشيده مىشود، جمع گردد و بالاخره قطرات ريز اوليه باران در اثر اختلاط و تلاطم و تصادم بادها به هم بپيوندد تا رفته رفته درشت شده در اثر وزن نسبتاً زياد خود از خلال تودههاى ابر ساقط گردد. تخليه برق مابين تودههاى مختلف ابر كه در اثر اصطكاك با عوارض زمين و اجسام معلق در باد داراى الكتريستههاى مخالف مىشوند و اين تخليه توأم با روشنایى و غرش شديد، يونيزه شدن هوا و تشكيل اُزن است كمك فراوان به پيوستن و درست شدن و پختن قطرات مىنمايد. خلاصه آنكه تشكيل و تقويت ابر و مخصوصاً نزول باران يا برف بدون عمل لقاح كه با دخالت و تحريك باد صورت مىگيرد، عملى نمىشود» (بازرگان، ص 59 و126).
مطالب بالا دید گاه بازرگان در مورد لقاح ابرها از نقطه نظرعلم ترمودینامیک بود.
اما از دیدگاه هواشناسی نیز در مورد تشکیل ابرها و بارندگی و نقش بارورکنندگی بادها میتوان چنین گفت: برروی سطح اقیانوسها و دریاها به سبب برخورد جریانهای آب، حبابهایی تشکیل میشود. هنگامی که این حبابها میترکند، هزاران ذره با قطری معادل یک صدم میلیمتر به هوا پرتاب میشوند. این ذرات که آیروسول (Aerosols) نامیده میشوند، با گرد وغبار آورده شده توسط بادها ترکیب میشوند و به لایههای بالاتر جو برده میشوند. این ذرات که توسط باد به ارتفاعات بالا برده شده اند، با بخار آب ترکیب میگردند. بخار آب در اطراف این ذرات متراکم میشود و به قطرههای کوچک آب تبدیل میگردد. این قطرههای کوچک آب در کنار هم تشکیل ابر میدهند و به صورت باران فرود میآیند. به این ترتیب، باد ذرات بخار آب را در هوا بارور میکند و در نهایت به شکل گیری ابرها کمک میکند. اگر باد چنین خاصیتی نداشت، ذرات کوچک آب در ارتفاعات بالا شکل نمیگرفتند و باران ایجاد نمیشد (Harun Yahya,1-2).
بنابراین، آیه شریفه در زمانی که بشر چندان آگاهی از بحثهای علمی مربوط به ابر و باد نداشت، به لقاح ابرها اشارهی صریح فرموده که اعجاز علمى قرآن را نمایانگر است. البته این آیه به لقاح گیاهان نیز اشاره دارد که بحث در مورد اعجاز علمی بودن آن با عنوان " نقش ابر در لقاح گیاهان" جدا گانه مورد بررسی قرار گرفته است.
بررسی لغوی و تفسیری
کلمات اصلی
- الرِّيَاحَ: جمع ریح به معنی هوای متحرک، باد (راغب اصفهانی، ص370 )
- لَوَاقِحَ: جمع لاقح، اسم فاعل از ماده ل-ق-ح به معنای بارور گردانیدن، باردار کردن (همو، ص744)
- فَأَسْقَيْنَاكُمُوهُ از س-ق-ی به معنی نوشاندن و اسقاء یعنی سیراب کردن ( همو، ص415 )
اهداف و روش نحقیق
درآیه 22 سوره حجر به دنبال بادهای بارور کننده، سخن از باران و نزول آب شده است، در نتیجه میتوان گفت این آیه شریفه اشاره مستقیم به لقاح ابرها توسط باد دارد. مطلبی که از یافتههای علوم امروزین است.
بر اساس دانستههای علمی جدید درباره نقش باد در حمل ذرات گرد و غبار و متراکم ساختن بخارآب موجود در هوا در اطراف این ذرات و تشکیل قطره و شکل گیری ابرهای باران زا، شاید بتوان مقصود آیه را بیان نقش باد در بارورکنندگی ابرها و بارندگی دانست.
باتوجه به آنچه گفته شد و نظر به این که در صدر اسلام اطلاعی از این حقایق علمی نداشتند، پس، اعجاز علمی این آیه شریفه میتواند قابل طرح و اثبات باشد. اما برای اظهار نظر دقیقتر علمی درباره اعجاز این آیه شریفه باید به سؤالات مطرح شده در دو حوزه قرآنی و علمی نیز پاسخ گفت.
آیات مرتبط
سوالات تحقیق
- چرا لفظ «الریاح» به صورت جمع آمده است، آیا دلالت بر انواع بادها دارد؟
- کاربرد لفظ « الریح» با« الریاح» در قرآن چه تفاوتی دارد؟
- چرا در برخی از آیات مرتبط بعد از لفظ ریاح "سحاب" ذکر شده و در برخی دیگر نیامده است؟
- آیا از عباراتی مثل: وَ تَصْريفِ الرِّياحِ وَ السَّحابِ الْمُسَخَّرِ بَيْنَ السَّماءِ درآیات مرتبط نیز لقاح ابرها برداشت می شود؟
- در چه آیاتی از قرآن، بحث باد به لحاظ علمی مطرح شده و این موارد چه ارتباطی با آیه مذکور دارند؟
- آیا لقاح گیاهان نیز از آیه ی شریفه بر میآید؟
- انواع باد و حرکت آنها را توضیح دهید؟
- ابرهای باران زا و نحوه تشکیل آنها چگونه است؟
- نحوه تشکیل رعد و برق و ارتباط باد با این پدیده چگونه است؟
- آیا با وقوع رعد و برق است که عمل لقاح ابر¬ها صورت میگیرد؟
- آیا برای ریزش برف نیز باید عمل لقاح صورت گیرد؟
- در ایجاد باران مصنوعی عمل تلقیح به چه صورت انجام میشود؟
منابع
1. قرآن کریم، ترجمه فولادوند
2. بازرگان، مهدی، باد و باران در قرآن
3. راغب اصفهانی، حسین، مفردات الالفاظ القرآن، به کوشش صفوان عدنان داوودی، دار القلم، دمشق،1412ق
4. طبرسى، فضل بن حسن، مجمع البيان، مطبعة العرفان، بيروت
5. Harun Yahya, Learning from Qur’an, Idara Ishaat-E-Diniyat LTD